Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
[Kodeks Cywilny]
Pojęcie „nieruchomość" jest ważne dla zarządców, gdyż nieruchomość jest podstawowym przedmiotem ich działań (zarządzania). Definicja nieruchomości wynika z ustawy Kodeks cywilny. Niektóre kwestie szczegółowe są regulowane w innych przepisach, takich jak ustawa o gospodarce nieruchomościami.
Nieruchomość w Ustawie o gospodarce nieruchomościami definiuje się jako część powierzchni ziemskiej wydzieloną ze względu na fakt, że jest przedmiotem odrębnej własności (grunt). Zatem w przypadku wydzielenia z powierzchni ziemskiej części tej powierzchni w taki sposób, że jest ona zewsząd otoczona gruntami stanowiącymi własność innych osób, to wydzielona w powyższy sposób część powierzchni ziemskiej stanowi nieruchomość. Nieruchomość może także składać się z jednej działki gruntu lub z kilku nawet odrębnie położonych działek gruntu pod warunkiem, że wszystkie działki stanowią własność tej samej osoby (osób) i że jest dla nich urządzona jedna księga wieczysta.
Przepisy Kodeksu cywilnego stanowią, że własności rzeczy trwale związanych z gruntem (części składowych) nie oddziela się od własności gruntu. Ma to zasadnicze znaczenie dla zrozumienia definicji nieruchomości, gdyż na gruntach stanowiących nieruchomość wzniesione są często budynki, budowle i urządzenia, a także znajdują się na nich nasadzenia roślinne. Wobec powyższego należy przyjąć, że właścicielem części składowych gruntu jest właściciel tego gruntu. Pod pojęciem nieruchomość rozumie się zatem grunt wraz ze wszystkimi jego częściami składowymi trwale z gruntem związanymi.
Do części składowych gruntu nie zalicza się urządzeń infrastruktury technicznej, jeżeli urządzenia te wchodzą w skład przedsiębiorstwa eksploatującego te urządzenia.
[Kodeks Cywilny]
Pojęcie „nieruchomość" jest ważne dla zarządców, gdyż nieruchomość jest podstawowym przedmiotem ich działań (zarządzania). Definicja nieruchomości wynika z ustawy Kodeks cywilny. Niektóre kwestie szczegółowe są regulowane w innych przepisach, takich jak ustawa o gospodarce nieruchomościami.
Nieruchomość w Ustawie o gospodarce nieruchomościami definiuje się jako część powierzchni ziemskiej wydzieloną ze względu na fakt, że jest przedmiotem odrębnej własności (grunt). Zatem w przypadku wydzielenia z powierzchni ziemskiej części tej powierzchni w taki sposób, że jest ona zewsząd otoczona gruntami stanowiącymi własność innych osób, to wydzielona w powyższy sposób część powierzchni ziemskiej stanowi nieruchomość. Nieruchomość może także składać się z jednej działki gruntu lub z kilku nawet odrębnie położonych działek gruntu pod warunkiem, że wszystkie działki stanowią własność tej samej osoby (osób) i że jest dla nich urządzona jedna księga wieczysta.
Przepisy Kodeksu cywilnego stanowią, że własności rzeczy trwale związanych z gruntem (części składowych) nie oddziela się od własności gruntu. Ma to zasadnicze znaczenie dla zrozumienia definicji nieruchomości, gdyż na gruntach stanowiących nieruchomość wzniesione są często budynki, budowle i urządzenia, a także znajdują się na nich nasadzenia roślinne. Wobec powyższego należy przyjąć, że właścicielem części składowych gruntu jest właściciel tego gruntu. Pod pojęciem nieruchomość rozumie się zatem grunt wraz ze wszystkimi jego częściami składowymi trwale z gruntem związanymi.
Do części składowych gruntu nie zalicza się urządzeń infrastruktury technicznej, jeżeli urządzenia te wchodzą w skład przedsiębiorstwa eksploatującego te urządzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz